Астана: Восхищалась страна ангелочком, Колыбель её нежно качая: – До чего ж ты красивая, дочка, Будет всё у тебя, дорогая! Предрекали судьбу аксакалы: –Айналайын, Аллах тебя любит! Будет счастье тебе, и немало! И у ног твоих будут люди! И любила страна, и ласкала Новорожденную столицу, И неслась имя доброго слава, И светились улыбками лица. Были радости, были печали – Так непросто растить младенца! Не спала мать-отчизна ночами, И от слёз надрывалось сердце. И тогда Нуреке-родитель Песни пел у её колыбели, Солнца луч пробивался в обитель, Отступали снега и метели. Повзрослела и стала царицей, Чайкой белою в поднебесье, Дорогая моя столица, Нурсултана мечта и песня! Сулеймен Баязитов Перевод: Елена Игнатовская

Мойындау


Бүгін былай деді Вова:
«Сұлусың сен, Петрова»
Оныменен Вася дағы келісті:
«Барлық қыздан сыныптағы әсемсің сен деп».

Серёжа да қолдап жатыр Вованы:
«Воваменен келісемін мендағы».
Саған арнап айтты ақын:
«Сен, әсемсің»  мойындайды мұны тіпті ол дағы.

Андрюша келіп Ленаға:
«Достым, Лена», – деп жалынды.
«Қарсы болма, отырайын қасыңа,
Бір сабаққа қи жаныңды».

Вася мен Вова бақталастарына
Түстерін суытып қарады.
Сол сәтте Илья:
«Жоқ, Петровамен отырам!»
Дауысы жер жарады.

Сол  сәтте Илья Вовканы
Алды кеп жағадан,
Бір- бірін төмпештеп соққаны,
Әдет қой еркекке сый болған бабадан.

Сол сәтте мұғалім
Табалдырықтан аттаған,
Сұрады: –Не, – деп, – бұларың?
Қас-қағым сәтте балалар жым болып,
Мұғалім сабағын бастаған,
Бұларға сынай көз қырын тастаған.

– Төбелесқор, тентек, сотқарлар
Жазсаңдар дененің құрлысын
Сендерге ұсынам бұл үшін
Жеті есеп үстеме.
Балалар аңырды дей алмай ештеңе.

– Ал, Петрова, сені мен
Сабақтан ертерек жіберем,
Тоқсандық бағаң – бес,
Оқыдың ынтамен,
Оқыдың жігермен.

Ал, Вова, міңгірлеп көңілсіз:
– Бар, жоғал, жаттампа,з жөніңе.
Ленаға сыбырлады Андрюша:
–Бара бер, қымбаттым, сені ме.

Ал, Витя оның соңынан:
– Сұлусыз да өмір сүреміз,
Сау бол,
Эшафот болса Эшафот.


ЕЛЕНА ИГНАТОВСКАЯ
Аударған: Сүлеймен  Баязитов