Астана: Восхищалась страна ангелочком, Колыбель её нежно качая: – До чего ж ты красивая, дочка, Будет всё у тебя, дорогая! Предрекали судьбу аксакалы: –Айналайын, Аллах тебя любит! Будет счастье тебе, и немало! И у ног твоих будут люди! И любила страна, и ласкала Новорожденную столицу, И неслась имя доброго слава, И светились улыбками лица. Были радости, были печали – Так непросто растить младенца! Не спала мать-отчизна ночами, И от слёз надрывалось сердце. И тогда Нуреке-родитель Песни пел у её колыбели, Солнца луч пробивался в обитель, Отступали снега и метели. Повзрослела и стала царицей, Чайкой белою в поднебесье, Дорогая моя столица, Нурсултана мечта и песня! Сулеймен Баязитов Перевод: Елена Игнатовская

Есікті әлдекім қаттырақ жапты ма?


Әлде алыста күн қатты күркіреді,

Нәрестеге бесік жырын айтқандай-ақ тап мына.

Ұсақ жаңбыр  жыр болып сіркіреді,

Жапырақтар қозғаса ғой пернесін,

Тыным тауып тыңда үнін жаңбырдың.

Қатайтуға бұл дыбысты мүмкін емес сенесің,

Сөзін тіпті ести алмай сан сырлы.

Шатырдың астындағы көк алмұрт

Антеннадай мұрттары дірілдейді,

Қуанамын асығуға себеп жоқ.

Ал басқалар астында жаңбыр асықсын,

Алмұрттың да жаңбырмен ісі жоқ.

Кейде тіпті өз-өзіңді түсінуге күшің жоқ,

Өмір, шіркін, өткінші жаңбыр секілді,

Күн сәулесі жапырақтар арасынан төгілді.

Алайда жаңбырдың тірі әні,

Бәлкім, менің дабырасыз өміріме

Әлдекімдер сөз де табар көңілді.

ОЛЬГА ГРИГОРЬЕВА
Аударған: Сүлеймен Баязитов