Астана: Восхищалась страна ангелочком, Колыбель её нежно качая: – До чего ж ты красивая, дочка, Будет всё у тебя, дорогая! Предрекали судьбу аксакалы: –Айналайын, Аллах тебя любит! Будет счастье тебе, и немало! И у ног твоих будут люди! И любила страна, и ласкала Новорожденную столицу, И неслась имя доброго слава, И светились улыбками лица. Были радости, были печали – Так непросто растить младенца! Не спала мать-отчизна ночами, И от слёз надрывалось сердце. И тогда Нуреке-родитель Песни пел у её колыбели, Солнца луч пробивался в обитель, Отступали снега и метели. Повзрослела и стала царицей, Чайкой белою в поднебесье, Дорогая моя столица, Нурсултана мечта и песня! Сулеймен Баязитов Перевод: Елена Игнатовская

Кездейсоқ кездесу

Әйелге әлсіз көп нәрсе қажет пе?

Әлдекім назарға алса ғой сирек тым.

Малмаңдай су Дзержинский

Гогольге ұқсас тым,

Паркте қараусыз тұр тыныш.

Ақырын аялдап, сая жолмен келемін,

Есіме оралып Блоктың жырлары,

Жадымда жаңғырды тым -тырыс.

Орындыққа жайғасқан бір еркек,

Әлденені санауда қабағы қатқыл тым.

Кенеттен көп күткен

Сергек тым:

– Келіншек, келіншек! –деген

Дауысқа селт еттім.

–Шатырлы келіншек, тоқташы сізге бір...

Еріксіз іркілдім...

Қашуым керек қой,

Тоқтардай бұл кімім.

–  Келіншек, сіз, мейірбан жүректі,

Қайырымды жан екенің көрінеді көзіңнен.

Сіздер ғой –ізгілік тірегі,

Қарызға

Он жарым сөлкебай...

Келуші ед

Өңештес достарым.

Есімді жиып тез,

Ақырын ілбідім көңілсіз ойланып,

Өнегелі жандар жоқ қазірде ол анық.

Сұстанып Феликс Эдмундович,

Үнсіз ұзақ.

Кеткенше ұзап,

Қарап тұрды сүзіле,

Оның ізіне. 
ОЛЬГА ГРИГОРЬЕВА
Аударған: Сүлеймен Баязитов