Астана: Восхищалась страна ангелочком, Колыбель её нежно качая: – До чего ж ты красивая, дочка, Будет всё у тебя, дорогая! Предрекали судьбу аксакалы: –Айналайын, Аллах тебя любит! Будет счастье тебе, и немало! И у ног твоих будут люди! И любила страна, и ласкала Новорожденную столицу, И неслась имя доброго слава, И светились улыбками лица. Были радости, были печали – Так непросто растить младенца! Не спала мать-отчизна ночами, И от слёз надрывалось сердце. И тогда Нуреке-родитель Песни пел у её колыбели, Солнца луч пробивался в обитель, Отступали снега и метели. Повзрослела и стала царицей, Чайкой белою в поднебесье, Дорогая моя столица, Нурсултана мечта и песня! Сулеймен Баязитов Перевод: Елена Игнатовская

Мерейтой туралы

Ой, қандай асығыс-үсігіс.

Дегенмен сенбейсің өмірдің өткеніне,

Зыр қағасың сілеусіндей тордағы.

Үміт үзбей мағынасын ұғуға,

Қайда олар, кімдерге сен өміріңді сарп еттің?

Күтпей тіптен алғысты да, мақтауды,

Қайда сенің игі істерің?

Өмір- өзен кетті ме шайып құмымен?

Махаббатым,  кездесер деп үмітіңді әлі үзбедің,

Алайда сен өз жаныңды әзірле басқаға,

Асығыс – үсігіс арқылы

Жазымыш сызығын басқанда,

Қорытындысын шығарар  сенсіз- ақ.

Естен шығарып, не ыстық сезіммен

Абыржу қажет пе?!

Сенсең сен, сенбесең өзің біл,

Өткенін өмірдің

Жаныңа төккен нұр. 


ОЛЬГА ГРИГОРЬЕВА
Аударған: Сүлеймен Баязитов