Астана: Восхищалась страна ангелочком, Колыбель её нежно качая: – До чего ж ты красивая, дочка, Будет всё у тебя, дорогая! Предрекали судьбу аксакалы: –Айналайын, Аллах тебя любит! Будет счастье тебе, и немало! И у ног твоих будут люди! И любила страна, и ласкала Новорожденную столицу, И неслась имя доброго слава, И светились улыбками лица. Были радости, были печали – Так непросто растить младенца! Не спала мать-отчизна ночами, И от слёз надрывалось сердце. И тогда Нуреке-родитель Песни пел у её колыбели, Солнца луч пробивался в обитель, Отступали снега и метели. Повзрослела и стала царицей, Чайкой белою в поднебесье, Дорогая моя столица, Нурсултана мечта и песня! Сулеймен Баязитов Перевод: Елена Игнатовская

Арман

Достарым, сіздерге бұл Ертіс емес қой,

Көркемдігі Париждің біз үшін елес қой.

Ал Сена тістің суындай

Ешкімде оған сынап төкпеген.

Ал мұнда адамдар – көңілді көппенен.

Жүрмей -ақ олармен

Қыдырып өтер ем.

Монмартреде  көктемнің иісі аңқыған,

Ағылған адам көп сан қырдан.

Зауыттар уламайды хлормен,

Тәңірім- ау, ғажап қала бұл көрер ме ең, білер ме ең?!

Мен оған жүректен орын берген ем.

Бәлкім, онда сынап көлдей көлкіген,

Оны түтін торлаған,

Кім білсін, қалам ғой көрмеген! 

ОЛЬГА ГРИГОРЬЕВА
Аударған: Сүлеймен Баязитов